Nad rodziną Gawroszów zawisły czarne chmury.

Młodziutka Amelia spodziewa się dziecka, co dla nieuleczalnie chorej dziewczyny jest śmiertelnym zagrożeniem. Jej bracia, Azja i Ariel, skaczą sobie do oczu. Serce ich matki, Alicji, ściskają żal i troska. Czy uda jej się znaleźć sposób, by pomóc dzieciom?

Szczęśliwa rodzina to prawdziwy skarb.

Pieniądze, które tak niespodziewanie zaczynają płynąć na konto Alicji, nie przynoszą ani upragnionego szczęścia, ani wyczekiwanego spokoju. Zaufanie, dotąd tak silnie łączące Gawroszów, rozsypuje się jak domek z kart.

Łatwiej uwierzyć w siebie, gdy ktoś inny w nas wierzy.

Alicja pragnie z całego serca, aby Gawroszowie z powrotem stali się rodziną. Taką prawdziwą, która pójdzie za sobą w ogień, a nie tylko z nazwy. Żeby tak było, ktoś musi uwierzyć w siebie, a ktoś inny - zawierzyć bliskim.

Druga część Sagi Przytulnej to niezwykła opowieść o niezwykłych ludziach. Emocje, nieoczekiwane zwroty akcji, sekrety, a przede wszystkim miłość, przyjaźń i słowo DOM, w wielu jego znaczeniach, a to wszystko opowiedziane przez Katarzynę Michalak tak, że tylko zapaść się w wygodny fotel, otulić kocykiem i czytać, czytać, czytać.

BRUTALNIE SZCZERA OPOWIEŚĆ O RELACJI MIĘDZY UMIERAJĄCĄ MATKĄ A DOROSŁĄ CÓRKĄ. Ilekroć z nią rozmawiam, myślę, że coś się zmieni, zauważam to dopiero, gdy się rozłączam, a potem zawsze zostaje we mnie poczucie czegoś nierozwiązanego. Sigrid pochodzi z niewielkiej miejscowości w zachodniej Norwegii, ale od kilku lat mieszka wraz z dziećmi i partnerem w Oslo, gdzie pracuje jako lekarka. Rzadko wraca do rodzinnego domu, w którym została jedynie matka - Anne. Relacja obu kobiet nie jest łatwa; nierozwiązane sprawy, niewypowiedziane słowa, tłumiony od lat żal i pretensje. Gdy Anne słyszy diagnozę: nieuleczalna choroba, jej czas zaczyna rozpaczliwie się kurczyć. Cała rodzina musi się zmierzyć z nowym doświadczeniem, jednak to Sigrid słyszy od matki prośbę: "Pomóż mi umrzeć". Ostatni raz to dialog między matką a córką, choć więcej w nim milczenia niż słów. To też zapis rozczarowań i tęsknot, które się pojawiają, gdy wszystko się kończy.